جهادگران حوزوی دبیرخانه هماهنگی گروه‌های جهادی مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه کشور

روحانیت سختی‌ها و مشکلات و البته مسئولیت‌های خودش را دارد ولی با صبر و تحمل گذر از این مسیر هم سهل و آسان می‌شود.

«میدان احسان» معراج جهادگر است. وقتی که در زمین کشاورزی‌اش کار می‌کند تا هم خرج زندگی را دربیاورد و هم قدرتی داشته باشد که نیازمندان را دست خالی رد نکند، در حقیقت دارد میدان و گستره احسان و بخشندگی را مشخص می‌کند به ویژه که در نهایت نیز آن را وقف امور خیریه کرده و از همسرش می‌‎خواهد که در همان زمین دفن شود.

آری این سرانگشتان توست که آزادی از زنجیرهای ظلم به خویش و ستم به خویشان و پراکندن خاشاک در شهر و دیار را برای جوانان فراهم می‌کرد و این راه، زین پس ادامه خواهد داشت. زیرا سرانگشتان تو زین پس با دستان توانمند ملت مسلمان، یاری خواهد شد.

خط رسول خدا (ص) و علی (ع) این‌گونه است. کسی گمان نکند تکه‌پارچه‌ای زینتی به سر بسته شده که نباید گَردی بر آن بنشید و قرار است به هر قیمتی به صاحبش ارزش دهد، نه! رد دستان گل‌آلود علی (ع) بعد از حفر چاه‌هایی که برای ایتام وقف کرده بود‌، هنوز بر عمامه‌ها هویداست

چند یا چندین صفحه از بعضی کتابها را باید بخوانی تا تازه بفهمی می‌خواهد چه بگوید، ولی همه حرف این کتاب از روی جلد قابل فهم است. حرفی که مضمون بسیاری از روایات بوده و سیره مستمره اهل بیت؟عهم؟ آن را تأیید می‌کند.