مرا بُکُشید ولی چادرم را برندارید!
شهیده طیبه واعظی دهنوی در سال ۱۳۵۰ با پسرخاله مجاهدش شهید ابراهیم جعفریان ازدواج نمود که مسیر زندگی‌­اش را دگرگون ساخت. ابراهیم، او را در جریان مبارزات تشکیلاتی قرار داد و به عضویت گروه مهدیون در آمد.
به خاطر مبارزه با شاه و تحت تعقیب بودنِ ابراهیم، به زندگی مخفیانه روی آورد. در فروردین ۵۶، همسرش دستگیر و منزل­شان شناسایی شد و تحت‌نظر قرار گرفت.
وقتی ساواک خانم طیبه واعظی را دستگیر کرد، گفته بود: مرا بکشید ولی چادرم را برندارید.
او و همسر و فرزند نوزادش را پس از چند روز شکنجه از تبریز به کمیته تهران منتقل می‌‌کنند و یک ماه تمام زیر سخت­‌ترین شکنجه‌‌ها قرار می‌دهند. سرانجام در ۳ خرداد ۱۳۵۶ زیر شکنجه ساواک در زندان اوین تهران، این قهرمان انقلابی و مدافع حریم حجاب و همسر گرامی­‌اش به شهادت می‌­رسند.