مغلق بودن مفاهیم  و کثرت کلمات دو مانعی هستند که باعث شده برخی یا رجوع به تفاسیر نکنند و یا بعد از مطالعه تفاسیر به درک درستی نرسند. ما در «گزیده تفسیر» سعی کردیم کلمات تخصصی و مغلق را ساده و از حجم کلمات کاسته تا خواننده در زمان اندک به درک درستی از آیات برسد. در ادامه  گزیده تفسیر آیه مبارکه ۲۶۲ از سوره بقره تقدیم نگاه شما می گردد:

الَّذِینَ یُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ ثُمَّ لَا یُتْبِعُونَ مَا أَنْفَقُوا مَنًّا وَلَا أَذًى لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ (۲۶۲ بقره)

ترجمه: کسانى که اموالشان را در راه خدا انفاق مى کنند، سپس منت و آزارى به دنبال انفاقشان نمى آورند، براى آنان نزد پروردگارشان پاداشى شایسته و مناسب است، و نه بیمى بر آنان است و نه اندوهگین مى شوند.

گزیده تفسیر:

خدای سبحان به کسانی که انفاق برای آنان ملکه شده و اموال خود را در راه خدا و برای جلب رضایت او انفاق می کنند و در مرحله حفظ انفاق که از اصل آن دشوارتر است، بر شخص گیرنده، شخصیت حقیقی یا حقوقی، منّت نمی گذارند و او را نمی رنجانند، وعده می دهد که پاداش آنان نزد پروردگارشان محفوظ است و در آخرت هیچ گونه ترسی ندارند و اندوهگین نمی شوند. (۱)

نکته‌ها:

هدف اسلام از انفاق، تنها سیر کردن شکم فقرا نیست، بلکه این کار زیبا باید بدست افراد خوب، یا شیوه خوب و همراه با اهداف خوبى باشد.

گاهى انسان گامى براى خدا بر مى‌دارد و کارى را به نیکى شروع مى‌کند، ولى به خاطر عوارضى از قبیل غرور یا منّت یا توقّع و یا امثال آن ارزش کار را از بین مى‌برد. با منّت، اثر انفاق از بین مى‌رود، چون هدف از انفاق تطهیر روح از بخل است، ولى نتیجه‌ى منّت، آلوده شدن روح مى‌باشد. منّت‌گذار، یا در صدد بزرگ کردن خود و تحقیر دیگران است و یا مى‌خواهد نظر مردم را به خود جلب کند که در هر صورت از اخلاص بدور است. مگر خداوند به خاطر همه‌ى نعمت‌هایى که به ما داده بر ما منّت گذاشته تا ما با بخشیدن جزئى از آن بر خلق او منّت بگذاریم.

در مجمع البیان حدیثى روایت شده است که رسول اکرم صلى الله علیه و آله فرمودند: خداوند در قیامت به منّت‌گذاران، نگاه لطف‌آمیز نمى‌کند. (۲)

۱_ تفسیر تسنیم: ج ۱۲، ص۳۳۶

۲_ تفسیر نور ج ۱ ص ۴۸۱