ما اوکراین نیستیم که فقط پایگاه‌های نظامی‌مان ویران شود؛ ما ایرانیم و اندرونی خانه‌های‌مان با موشک صدام و ۲۰ کشور همراهش آوار شد روی سرِ زن‌ها و بچه‌هامان. هنوز خِس‌خِس سینه‌های شیمیایی درکنج بیمارستان‌ها و آسایشگاه‌ها شنیده می‌شود؛ اگر چه برخی‌شان حاجت‌روا شدند و در گلزار خوابیدند.
اوکراین نیستیم که تکیه کنیم به چهارتا «خودابَرقدرت‌پندار»؛ ایرانیم و معتقدیم خدایی که آتش را برای ابراهیم سرد کرد و نیل را برای موسی شکافت، هنوز همان خداست و پیر نشده. اروند و سه‌راهی شهادت هم گواه بر این اعتقاد است. درعا و و تدمر و حلب هم.
انگار که سؤالات کنکور لو رفته باشد، رمز این همراهی و قدرت‌نمایی خدا هم لو رفته: «إن تنصروا الله ینصرکم»؛ آنها که از این رمز و اکسیر باخبرند، می‌زنند به هر سنگی و طلایش می‌کنند و برخلاف بقیه، اتفاقا خیلی راحت آن را در اختیار دیگران قرار می‌دهند. مؤمن زرنگ است؛ می‌داند که دسته‌جمعی زودتر به مقصد می‌رسد؛ پس رمز را بین همه جار می‌زند. مثل آن چند طلبه که اموات کرونایی را غسل می‌دادند، تا واجب خدا روی زمین نماند؛ یا آن چند طلبه که بی‌مزد و منت – درست مثل انبیاء(ص) – می‌رفتند به نقاط دوردست برای دستگیری بندگان خدا؛ یا آن مجاهدانی که عمامه‌شان در راه حفظ دین خدا خونی می‌شد؛ اصلا مثل خود تو که الان توی مدرسه درس می‌خوانی و قصدت شده: «یاری امام و فرمانده‌ات»؛ همان که بهار جانهاست. اگر همه‌تان آن رمز را به کار بگیرید، نتیجه‌اش را لمس خواهید کرد.
