جهادگران حوزوی دبیرخانه هماهنگی گروه‌های جهادی مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه کشور

وجه اشتراک زحمت ایشان با دیگر قلم‌زنان در موضوع اخلاق، پرداختن مفصل به وظایف مومنان در قبال یکدیگر است. بر این اساس اخلاق ذمیمه و حسنه مطرح شده و راه معالجه و تقویت هر کدام ذکر شده است. مثلا شرافت اعانه مسلمین، صله رحم، ادخال سرور در قلب مؤمن و مذمت ترک آن‌ها از مباحث مبسوطی است که در این کتاب به آن پرداخته شده است. 

این ۷۱ روایت نورانی که در حدود ۵۰ صفحه با تلاش «شیخ صدوق» جمع‌آوری شده، سرشار است از آن قبیل تکالیف و اوصاف.

این کتاب مختصر که در ۸ باب اوصاف و وظایف مؤمنان را بیان نموده است، در بیش از نیمی از روایاتی که نقل کرده به روابط بین مؤمنان پرداخته و در این میان «رفع حوائج مؤمن»، «عیادت مؤمن»، «اطعام مؤمن»، «قضای دین مؤمن»، «سیراب ساختن مؤمن» و … خودنمایی می‌کند.

این کتاب هم مانند کتب معرفی‌شده قبلی مشحون است از روایاتی که قول و فعل ائمه اطهار علیهم‌السلام را نقل کرده و انگیزه خدمت‌رسانی را تقویت می‌کنند؛ به طور مثال «ثواب معاونه البر»، «ثواب من قضی لمومن حاجه»، «ثواب من أشبع جائعا»، «عقاب من منع مؤمنا سکنى داره‏»، «عقاب من أتاه أخوه فی حاجه فلم یقضها له‏» و …

استاد محمدرضا حکیمی از آنهایی بود که صفر تا صد کار را سختگیرانه پیگیری می‌کرد؛ از انتخاب آیه و روایت تا فصل‌بندی، حروف‌چینی و حتی آن دایره سرخ روی جلد؛ همانگونه که تفکیک قائل بود بین علوم وحیانی و آنهایی که ساخته ذهن بشر‌ند.

کتاب بحارالانوار، یکی ازهمین مجامع حدیثی است که کتاب العشره را در سه جلد ۷۱ تا ۷۳ جمع‌آوری نموده است. اکثر روایات موجود در این سه جلد نیز به حقوق متقابل مؤمنین نسبت به یکدیگر پرداخته است. مسئله خدمت به مؤمنین نیز در ابوابی همچون «ثواب من عال أهل بیت من المؤمنین»، «من أسکن مؤمنا»، «العشره مع الیتامی»، «نصر الضعفاء و المظلومین» و… جان را صفا می‌بخشد.

الآن، درس خارج فقه تقریبا مساوی است با استفاده از این کتاب؛ ایشان احادیث فقهی که قابلیت استنباط فقهی دارند را جدا کرده و حتی احادیث طولانی که چند موضوع فقهی در آنها وجود داشته را نیز به صورت مجزا وگُزیده شده در ابواب مختلف ذکر نموده‌اند.

کتاب «مصادقه الاخوان» از این امتیاز برخوردار است. پرواضح است که این کتاب برای واژه اخوت، معنای وسیعی در نظر گرفته و دایره «هم‌کیشان» را نیز اراده کرده است.

شاگردان مکتب اهل‌بیت علیهم‌السلام هر کدام عبارات شگرفی در مدح این کتاب گفته‌اند که در کنار آن جمله منسوب به امام‌ غائب‌مان (کافی کافٍ لشیعتنا) دیده نمی‌شوند.