به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی جهادگران حوزوی، خانم نبی زاده یکی از بانوان شریکه الامام فعال از خاطرات تلخ و شیرین زندگی طلبگی می‌گوید: وقتی برای تبلیغ به روستای بالدرلو رفتیم، مردم پذیرش و استقبال چندانی از ما نداشتند؛ یک سال تلاش کردیم تا به مرور در دل آنها جای گرفتیم تا جایی‌که اکنون بعد از گذشت ۷ سال، آنها اجازه نمی‌دهند از این روستا به جای دیگر مهاجرت کنیم.
سال ۱۳۹۰ بود که برای اولین بار به اتفاق همسرم به تبلیغ رفتیم و در این سال‌ها، در شهرها و روستاهای مختلف به این منظور سکونت یافتیم. غم غربت و دوری از خانواده به بخشی از زندگی ما تبدیل شد و کم کم حتی با آن خو گرفتیم.
سال ۱۳۹۴ برای تبلیغ به یکی از روستاهای ارومیه رفتیم، روستایی که وضعیت خانه عالم آن به قدری نامناسب بود که هیچ کس حاضر نبود، لحظه‌ای در چنین مکانی زندگی کند و علاوه بر این یکی دیگر از مشکل‌های اساسی این منطقه، عدم پذیرش روحانی توسط اهالی بود، پس طبیعی است که در این منطقه خبری از مهمان نوازی و استقبال گرم مردم از ما هم نباشد، مجموع همین دلایل هم باعث شده بود که این منطقه ۶ سال از وجود روحانی بی‌بهره باشد.
خانه عالم را با تلاش‌های خود در مدت زمان کوتاهی تعمیر کردیم، اما همراه کردن چنین مردمی یقینا کار دشواری بود و تلاش و همتی مضاعف را می‌طلبید و این پروسه همانطور که حدس زده بودم زمان بر شد و حدود یکسال به طول انجامید. رفتار و گفتار ما، مردمی رفتار کردن و پاسخ بدی‌های برخی را با خوبی دادن، به مرور باعث جذب مردم و همراه شدن آنان با ما شد؛ تاجایی‌که اکنون با بسیاری از آنها رفت و آمد خانوادگی داریم و حتی امسال به‌دلیل اصرارهای شدید اهالی و اعتمادی که به همسرم دارند او را به عنوان رئیس شورای این منطقه برگزیدند.
این‌ها را گفتم تا بدانید زندگی طلبگی و همسر یک طلبه بودن سختی‌های خاص خودش را دارد؛ اما همین‌که خودت را سرباز امام زمان(عج) بدانی طی کردن این مسیر دشوار برایت لذت بخش می‌شود و همین سختی‌ها به یکی از بخش‌های مهم زندگی‌ات تبدیل می‌شود و با تمام وجود به آن می‌بالی».
آنچه خواندید خلاصه ای از خاطرات خانم لیلا نبی زاده یکی از بانوان شریکه الامام فعال در استان آذربایجان غربی بود. او متولد سال ۱۳۵۷ و همسر حاج آقا جواد ایامی و دارای ۳ فرزند است. حدود ۷ سال است که در روستای بالدرلو ارومیه ساکن و مشغول به انجام فعالیت‌های تبلیغی هستند.
این بانوی جهادگر با وجود تمامی مشکلاتی که برای برقراری ارتباط با مردم این منطقه داشت، نه تنها اندکی ناامید نشد، بلکه تاحدی به تلاش‌های خود ادامه داد تا بالاخره این تلاش‌ها منتهی به نتیجه شد و مردم با آنها همراه شدند.
او می‌گوید: در ابتدا ارتباط گیری با مردم سخت بود، اما وقتی فعالیت‌ها و نحوه برخورد ما را دیدند، حالا که قصد رفتن از این منطقه را داریم، اصرار دارند که کنارشان بمانیم و دل کندن از ما برای‌شان دشوار شده است.
این بانوی دغدغه‌مند در این مدت با همکاری همسرش کارهای بسیاری را برای این منطقه انجام داده‌اند که تشکیل کلاس‌های قرآن برای رده‌های سنی مختلف در رشته‌های متفاوت همچون روخوانی، روانخوانی، تجوید و… و برگزاری مراسم ختم قرآن به صورت روتین و مداوم در سه شنبه هرهفته همراه با قرائت دعای توسل و زیارت عاشورا از جمله برنامه‌هایی هستند که این زوج با همت‌شان در این منطقه جا انداخته‌اند.
خانم نبی زاده با همکاری همسرش حتی به رفع اختلافات خانوادگی افراد نیز پرداختند و هرجایی‌که احساس کردند کاری از دست‌شان ساخته است، در انجام آن کوتاهی نکردند.
این بانوی پرتلاش حتی برای نشاط بانوان روستا هم برنامه داشته و در برهه‌های زمانی مختلف برای آنها جشنواره غذا برپا می‌کند و داوری این جشنواره را نیز به آشپز مسجد می‌سپارد.
او برای اینکه موجبات سرگرمی بانوان روستا را فراهم کند و به کسب درآمد آنها نیز کمک کرده باشد، در حسینیه روستا کلاس‌های آموزش خیاطی برگزار کرده و برای آموزش بانوان نیز از حضور مربیان فنی و حرفه‌ای بهره گرفته است که حاصل این تلاش او اشتغالزایی برای تعدادی از خانم‌های روستا در زمینه خیاطی و پرورش قارچ بوده است.
خانم نبی زاده در حال برنامه ریزی است تا پس از اتمام دوره خیاطی، یک کارگاه خیاطی نیز ایجاد کند تا تعدادی از بانوان در آن مشغول به کار شوند و از آن کسب درآمد کنند.
برگزاری دوره کاشت زعفران، قالی بافی، امداد و نجات، برگزاری اردوهای تابستانه قبل از شیوع کرونا، برپایی مراسم در مناسبت‌های مختلف، توزیع بسته‌های معیشتی میان نیازمندان و معرفی جوانان به یکدیگر برای ازدواج از دیگر کارهایی است که با همت این بانو انجام گرفته است.
او و همسرش همچنین برای آزادسازی یک زندانی جرائم غیر عمد، ۱۴ میلیون تومان از مردم جمع آوری کردند تا موفق شدند این فرد را از بند زندان آزاد نمایند. آنها علاوه بر این با همراهی هم به حل مشکل فاضلاب یکی از شهرک‌ها اقدام کردند و با رایزنی با بنیاد مسکن مقداری زمین جهت ساخت خانه برای جوانان روستا در اختیار گرفتند.
این زوج فعال علاوه بر روستایی که در آن ساکن هستند، روستاهای اطراف را نیز پوشش می‌دهند و در حد توان اقداماتی را در این روستاها نیز انجام می‌دهند؛ مثلا خانم نبی زاده جشن تکلیف مدارس چند روستا را با همکاری مدیران مدارس برگزار کرده و به آموزش احکام به دختران نوجوان نیز پرداخته است.
شاید با فعالیت‌هایی که بیان شد این تصور ایجاد شود که این زوج منابع مالی زیادی را در اختیار دارند و پشت‌شان به جایی گرم است؛ اما آنها همه فعالیت‌های‌شان را با کمک‌های مردمی، مشارکت خیرین و کمک هیئت امنای مسجد مهیا می‌کنند و فقط در موارد محدودی همچون تهیه جوایز برای کودکان و نوجوانان روستا از برخی از ادارات کمک می‌گیرند و گاهی حتی در این زمینه هم از جیب خود خرج می‌کنند.
او می‌گوید: سعی دارم هرکاری که از دستم برمی‌آید برای رضای خدا انجام دهم، بدون اینکه در قبال کارهایم انتظاری از کسی داشته باشم چراکه خودم هم سختی کشیده‌ام و زندگی مرفهی نداشتم که حالا به واسطه آن درد مردم را درک نکنم؛ در کودکی در خانواده‌ای با سطح متوسط بزرگ شدم و حالا هم که زندگی طلبگی داریم این نوع زندگی نیز سختی‌های خاص خودش را دارد به همین دلیل با مشکلات مردم بیگانه نیستم و تلاش می‌کنم در حد توان گره‌ای از زندگی مردم بگشایم.
خانم نبی زاده در خصوص نحوه رسیدگی به کارهای منزل و انجام فعالیت‌های اجتماعی، اظهار می کند: خدا را شاکرم که نیرو و توانی در من قرار داده که هیچ‌گاه از انجام چنین کارهایی احساس خستگی نمی‌کنم و با برنامه ریزی به همه اموراتم می‌رسم، البته ناگفته نماند که همسرم هم مشارکت خیلی خوبی با من دارند و در امور منزل مرا همراهی می‌کنند.
برای این بانوی دلسوز هیچ چیز زیباتر از آن نیست که رشد معنوی بچه‌هایش را در این مسیر شاهد است و آن را این گونه روایت می‌کند: بچه‌ها نیز از رفتار ما الگو گرفته‌اند و دغدغه کمک به مردم را دارند و این مهمترین حسن انجام کارهای خیرخواهانه و دستگیری از نیازمندان برای من بوده است.
او در پایان گفت وگوی خود اشاره‌ای به طرح شریکه الامام نیز داشت و گفت: این طرح از این جهت که به فعالیت های افراد اهمیت می‌دهد و در آنها انگیزه ایجاد می‌کند که به دستگیری از مردم بپردازند، طرحی ارزشمند است.
خانم نبی زاده افزود: برخی از بانوان با همین طرح، کار خود را آغاز کردند و برای شروع کار راغب شدند و کسانی هم که در این مسیر قرار داشتند برای ادامه کار روحیه گرفتند.
گفتنی است، در کنار شبکه امامان محله، شبکه شریکه الامام نیز راه اندازی شده و از همسران امامان محله و روستا دعوت شد تا به صورت مستمر و در بخش‌های مورد نیاز به همسران خود در فعالیت‌های فرهنگی و تبلیغی کمک کنند.
