انقلاب اسلامی در ایران یکی از مهم‌ترین نمونه‌های کار دسته‌جمعی است. با وقوع «جنگ» تحمیلی تدابیر معطوف به کار دسته‌جمعی واجد ویژگی‌های خاصی گردید در واقع، «بدیل سازی» از طریق طراحی نظم جدید اجتماعی در بستر جنگِ تمام عیار و تحمیلی و دارای پشتیبانی جهانی، الگویی از «سازندگی» را برای تغییرات اجتماعی درون زا و تقویت استحکام درونی نظام نوپای جدید به ارمغان آورد. هر چند انقلاب اسلامی به مثابه متغیر وابسته، شعارهای مهمی چون استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی را مطرح ساخت اما از منظری دیگر به مثابه متغیر مستقل، موجب شد تا پس از پیروزی، انبوهی از تجارب کار جمعی و متنوع در مقیاس وسیع با ماهیتی جهادی و شاکله دینی برای سازماندهی فعالیت‌ها به دست آید. شدت و تنوع این گونه اقدامات باعث شد کلیدواژه‌هایی مانند «کار جهادی»، «فرهنگ‌جهادی» و «مدیریت جهادی» نه فقط در حد «ایده» و «نظر» بلکه به عنوان واقعیتی عینی و ملموس درک شوند. مؤلف: محمود مهام