به گزارش پایگاه اطلاع رسانی جهادگران حوزوی، کاروان به راه خواهد افتاد، درس و بحث برقرار است، مگر کلاسی که اکثریت آنها توفیق حضور در مراسم پیاده روی اربعین را یافته باشند. به طلبه های جهادی موکب سیار مدرسه علمیه امام خمینی(ره) شعبه۲ تهران مرخصی داده می شود تا در کلاس درس عشق هم زائر حریم عرشی سید الشهدا(ع) باشند و هم خادم زائران کوی محبت.

موکب سیار یعنی حدود ۲۰ نفر طلبه فاضل جهادی که چند حصیر ساده و یک دستگاه اکو همراه و چند کوله پشتی پر از اقلام مورد نیاز موکبشان مثل اسفند، عطر، سربند، پرچم، پیکسل و… همراه خود می برند. صبح ها را تا ظهر زائر هستند و عصر ها خادم و موکب دار!

بعد ازظهرها به یکی از موکب‌های بین راه می روند، با اجازه از موکب داران اطراف، در مکانی مناسب، حصیرهایشان را پهن می کنند و با یک بنر موکبشان را عَلَم می نمایند، مداحی های حماسی و احساسی ایرانی را از بلندگوی همراهشان پخش می کنند تا وقتی به زائران غیر ایرانی حضرت، خدمت می رسانند، مودت و تالیف قلوب بیش از پیش حاصل شود، طلبه‌ها دست به کار شده و به صورت فردی یا در گروه‌های دو سه نفره مشغول می شوند. بعضی ها می روند به دل جمعیت تا زائران را به موکب ساده خود دعوت کنند، عده ای زائران را روی حصیرها ماساژ می دهند و خستگی از تن و پاهایشان می زدایند، بعضی کفش زائران را واکس می زنند و عده ای بر سر کودکان سربند می بندند و به خردسالان بادکنک می دهند و بعضی ها زائران را معطر می سازند. عده‌ای هم برای پاکیزگی محیط زیست، کیسه‌های بزرگ زباله برداشته و محیط اطراف موکب خود را تا چند ستون بالاتر و پایین تر جمع می کنند، برخی دیگر برچسب‌هایی با محتوای مربوط به مودت، وحدت، مقاومت و… بین زائران توزیع می‌کنند تا هر زائری که آن‌ها را روی کوله پشتی‌اش می‌چسباند، یک طریق الحسین علیه السلام را مبلغ و مروج فرهنگ متعالی شیعه باشد.

بعضی‌ها با پولی که خیرین فرستاده اند از همانجا بسته های بیسکویت و خوراکی تهیه می‌کنند و بین مردم، خصوصا کودکان توزیع می‌نمایند.

بعضی‌ها اسفند دود می‌کنند، بعضی دستمال کاغذی می‌دهند و خلاصه هرکاری که از دستشان بر بیاید برای خدمت رسانی انجام می‌دهند.

شب نماز جماعت را برپا نموده و با روضه‌ای نمکین هیئتی ساده و پر اخلاص را روی همان حصیرهای ساده برپا می کنند. آخر شب شام را مهمان یکی از موکب های اطراف می شوند تا صبح فردا راه را به سوی کعبه دل ها ادامه دهند.

موکب را که جمع می کنند؛ داستان وداع و تکریم موکب دارانی است که در این همسایگی نیم روزه معمولا با این جمع جهادی رفیق می شوند. طلبه ها هماهنگ و پر احساس شعر «انتم الکرما… انتم الشرفا…» را برای موکب داران همخوانی می‌کنند و با اهدای نمک و نبات تبرکی امام رضا «علیه السلام» و… با آنان خداحافظی می‌کنند تا باز بساط موکب را در نقطه ای دیگر بر پا نمایند…

این موکب ساده و بی آلایش نمونه‌ای زیبایی از یک فیض چند گانه است که هیئت، مساجد و… می‌توانند از آن الگو گرفته و از برکات بی‌نظیر آن بهره‌مند گردند.