قدیمی بودن کتاب حدیثی، نزد اهل علم، بخشی از اعتبار آن محسوب می‌شود چرا که واسطه‌اش تا معصوم کمتر و احتمال خطا و تحریف نیز کمتر خواهد بود. یکی از این کتب متقدم، کتاب «المؤمن» تألیف حسین بن سعید اهوازی است. جایگاه کتاب را از جلالت قدر نویسنده آن می‌توان دریافت؛ او که از اصحاب سه امام بزرگوار(امام رضا، امام جواد و امام هادی علیهم السلام) بوده، کتب رجالی به وثاقت او گواهی داده و کتب اربعه و سایر مجموعه‌های روایی نیز از ایشان روایات متعددی نقل کرده‌اند.

این کتاب مختصر که در ۸ باب اوصاف و وظایف مؤمنان را بیان نموده است، در بیش از نیمی از روایاتی که نقل کرده به روابط بین مؤمنان پرداخته و در این میان «رفع حوائج مؤمن»، «عیادت مؤمن»، «اطعام مؤمن»، «قضای دین مؤمن»، «سیراب ساختن مؤمن» و … خودنمایی می‌کند. وجود چنین کتابی با چنین فصل‌بندی‌ای آن هم در زمانی که نگارنده معاصر با اهلبیت علیهم السلام بوده است، نشان از اهمیت این موضوع خواهد بود.