میل به جاودانگی و نیکوکاری در سرشت بشر، به صورت خدادادی نهفته است و آدمی همواره برای جاودانه زیستن و نام نیکو از خود گذاشتن، می‌کوشد. یکی از اموری که تا حدودی پاسخ گوی این خواسته درونی انسان است، یادگاری ماندگار و صدقه ای جاوید به نام وقف است. وقف به عملی گفته می شود که در آن، انسانی خیرخواه بخشی از اموال خود را در راه رضای خداوند متعال برای استفاده فرد یا افراد حقیقی یا حقوقی از ملکیّت خود در می آورد و به تملّک خداوند در می آورد. آدمی با وقف بخشی از اموال خود، ضمن کسب رضای الهی و پیروی از سنت و سیره پیامبر گرامی اسلام و اهل بیت نام نیکوی خود را جاودانه می سازد و امروز شاهدیم کسانی که صدها سال است در خاک آرمیده اند، از ثمرات وجود موقوفات آن‌ها، بخش عظیمی از جامعه بهره مند هستند؛ به قسمی که گویی هنوز زنده اند و خوان انفاق آنان تا ابد گسترده است. دراین جزوه با بیان ضروت و چیستی وقف و همچنین کارکردها و موارد مصرف این صدقه جاریه به بیان نمونه هایی در روایات و سنت اهل بیت (ع) و در نهایت روش های ترویج وقف پرداخته شده است.
